Pragnę tego, co upragnione
Kocham to, co było niekochane
Chcę to, czego inni nie chcą
Kiedy oni biegną ja ustanę
Przypomnę o tym, co jest zapomniane
Zrobię to, co niezrobione
Spełnię to, co nigdy nie było spełnione
W chwili smutku się uśmiechnę
Gdy przestaną wierzyć ja będę
Niepotrzebnych stanę się potrzebą
Dla tych co wątpią będę nadzieją
Lód roztopi moje ciepło
Oddech złapie tam, gdzie brak tchu
Krzyk uciszę
Autor: Magda Wentowska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz